Van Hermes Sanctorum, bio-ingenieur en doctor in de milieuchemie, verscheen onlangs het kritische boek ‘Eigen soort eerst. Waarom dieren achterblijven’. Naast milieu- en natuurgerelateerde thema’s, wordt Sanctorum in Vlaanderen beschouwd als politiek boegbeeld voor dierenrechten. Zijn eis om het onverdoofd slachten van dieren te bannen, bracht een wettelijk verbod in Vlaanderen in een stroomversnelling. Het betekende echter ook een breuk met de partijpolitiek. Vroeger zetelde hij voor Groen, nu zetelt hij als onafhankelijk Vlaams volksvertegenwoordiger.
Dierenwelzijn neemt een steeds meer prominente plaats in het maatschappelijk debat in. Media berichten vaker over voorvallen van dierenmishandeling, tonen onthutsende beelden uit de vleesindustrie of undercoverwerk in de wereld van de hondenhandel. Het lot van proefdieren in laboratoria of wilde dieren in de natuur blijft dan weer grotendeels onderbelicht. ‘Eigen Soort Eerst, waarom dieren achterblijven’ behandelt het leed en (on)recht van deze verschillende groepen dieren en hoe wij er als mens en wetgever mee omgaan. Het boek tast ook af hoe we in de grote verscheidenheid aan dieren een fundamentele rechtsbescherming en democratische deelname kunnen bewerkstelligen.
Bij ons worden dieren nog steeds gecategoriseerd als ‘goederen’. Een dier is verplaatsbaar en wordt daarom beschouwd als een roerend goed. In het burgerlijk wetboek worden dieren zelfs letterlijk gelijkgesteld aan ‘levenloze dingen’. Je hoeft geen dierenrechtenactivist te zijn om dit kil en fout te vinden. We voelen intuïtief aan dat dieren meer zijn en meer betekenen. Het meevoelen met dieren is iets wat ons bindt, over lands-, gewests- en partijgrenzen heen. Het maakt dus deel uit van het ethisch waardenbesef van onze samenleving. Inzake de juridische omzetting daarvan heeft België een imago hoog te houden.
We worden namelijk beschouwd als koploper in ethische kwesties, denk maar aan de abortuswetgeving, het homohuwelijk of euthanasie. Enkele jaren geleden werd ook duurzame ontwikkeling opgenomen in onze grondwet.
Ook het excuus van de vleessector dat teveel dierenwelzijn slecht is voor de economie, mag niet meer worden gepikt.
Laat ons wel wezen: dieren worden in astronomische aantallen geconsumeerd, jaarlijks worden maar liefst 260 miljoen Vlaamse kippen geslacht. Het minste dat we kunnen opbrengen is hun leed erkennen en voorkomen. Geen enkel Europees land of partij, links noch rechts, ontkent dat het welzijn van dieren beter kan. Verschillende Europese landen -waaronder al onze buren en de Europese Unie zelf - erkennen dieren daarom in hun wetboeken als wezens met gevoelens. Het is een logische stap conform ons maatschappelijk aanvoelen, België hinkt nog achterop.
We citeren Michel Vandenbosch (Gaia): “De meest politiek relevante afweging is die tussen groot dierenleed en klein mensengenot. Elk wezen - van bacterie tot mens - streeft naar een aangenaam bestaan, dat zit evolutionair diep verankerd. In de loop van miljarden jaren evolutie is naast competitie en predatie het gevoel van empathie ontstaan als derde drijfveer in ons bestaan”.
Aan het gebrek aan durf bij politici en aan een verstikkend economisch systeem dient dringend een halt te worden toegeroepen door gewetensvolle mensen. Staat de mens niet op de hoogste plaats in de ‘pikorde’ (pun intended)? Laten we een kip dus een kip noemen en geen ding.
Het wordt een boeiende lezing die een ruim publiek zeker zal aanspreken. We zullen een ander beeld krijgen op ons dagelijks voedsel.

terug naar kalender