Elke dag lezen we in de kranten en horen we in de media over de globalisering en de mogelijke gevolgen voor ieder van ons. We worden om de oren geslagen met termen als “anti-globalisering”, “anders-globalisering”, “nieuw nationalisme”, “patriottisme” en “identiteit”. Maar wat betekent dat concreet voor de jongeren op zoek naar werk?
Dat heeft Herman Loos aan den lijve ondervonden toen hij in 2011 naar het zuiden van Frankrijk trok in de hoop de Belgische ‘ratrace’ te verlaten. Al gauw ondervond hij dat zijn diploma er niet veel waard was en sukkelde hij van het ene klusje in het andere. Hij werd – in zijn eigen woorden – een ‘wegwerkwerknemer’, die keihard werkte voor een hongerloontje, vaak zonder de zekerheid of hij de week daarna weer welkom was. De werkelijkheid van de flexwerker openbaarde zich. De façade van het aanleren van nuttige vaardigheden in een callcenter tewerkgesteld door de Franse VDAB tot de lichtheid van dozen plooien werden er doorprikt. Op zijn CV prijkt nu na medewerker in de KUL ook ganzenpluimer, ophaler van gevogelte, podiumbouwer, elektricien, wijngaardsnoeier, thuisleerkracht, magazijnier, schilder-plamuurder, rekkenvuller en installateur van elektronische etiketten. Zijn wedervaren en analyse heeft hij onlangs beschreven in een meeslepend boek: “Menselijke grondstof – over leven op de bodem van de Europese arbeidsmarkt.

Herman Loos is socioloog, was medewerker aan de KUL en schreef voor MO en Apache voor hij naar Frankrijk vertrok. Momenteel is hij docent aan de hogeschool Odisee te Brussel en de AP-hogeschool te Antwerpen.

terug naar kalender