Bob Dylan, op 24 mei 1941 (Duluth - Minnesota) geboren als Robert Allen Zimmerman is een Amerikaanse singer-songwriter en kunstenaar. Hij wordt beschouwd als een van de grootste songwriters van de Verenigde Staten in de twintigste eeuw.
Dylan heeft een omvangrijk oeuvre op zijn naam staan, dat door sommigen op één lijn wordt gesteld met dat van Stephen Foster, Irving Berlin, Woody Guthrie en Hank Williams, die deel uitmaken van het Amerikaanse culturele erfgoed. Vanwege zijn grote betekenis voor de Noord-Amerikaanse muziekcultuur werd hem in 2012 de Presidential Medal of Freedom toegekend door president Barack Obama. Zijn erkenning als dichter volgde op 13 oktober 2016 toen hem de Nobelprijs voor Literatuur werd toegekend omdat hij "de grootse Amerikaanse liedtraditie met nieuwe dichterlijke expressie-mogelijkheden heeft uitgebreid.”
Omdat hij in 2001 een Academy Award won voor ‘Things have changed’, de titelsong van de film ‘Wonder Boys’, is Dylan samen met George Bernard Shaw de enige persoon die zowel een Oscar als een Nobelprijs heeft gewonnen.
Dylans carrière, die begon tijdens zijn middelbareschooltijd in het midden van de jaren vijftig, raakte vanaf 1961 in een stroomversnelling toen hij zich in de New Yorkse wijk Greenwich Village begon te manifesteren als folksinger. Hij bleek vooral te excelleren in het schrijven van liedteksten, aanvankelijk in het genre van het protestlied. Al snel annexeerde de beweging voor de burgerrechten zijn lied ‘Blowin' in the Wind’ (1962). Niet veel later omarmden miljoenen jongeren zijn ‘The Times They Are a-Changin' (1964). Beide nummers zijn voorbeelden van Dylans vermogen om de tekst zodanig abstract te houden dat het lied een algemene zeggingskracht krijgt. Dat was nog maar het begin van een carrière die hem wereldroem bracht.
Met de toename van zijn muzikale en literaire faam ontwikkelde Dylan echter een krachtige weerzin tegen pogingen hem te bestempelen tot "stem van een generatie", "boegbeeld van de onrust in de Amerikaanse samenleving" en soortgelijke etiketten. Zijn carrière is doortrokken van die aversie: hij is de confrontatie aangegaan met zijn bewonderaars door al hun pogingen om hem op een voetstuk te plaatsen dwars te zitten.
Dylans dubbeltalent van tekstschrijver en muzikant, maar ook zijn persoonlijk leven is in hoge mate beïnvloed door dit zelfgekozen verzet tegen de bewieroking die hem ten deel viel. Het wordt wel als zijn tragiek beschouwd dat hij de confrontatie verloren heeft. Het lijkt geen toeval dat hij sindsdien wereldwijd met méér dan graagte uit zijn omvangrijke oeuvre voordraagt tijdens de circa tachtig tot meer dan honderd optredens per jaar sinds hij in 1988 met zijn ietwat gekscherend genaamde “Never Ending Tour” is gestart.

Aan Dylan wordt de verdienste toegekend dat hij de popmuziek hersenen heeft gegeven. In zijn eerste jaren introduceerde hij sociaal en politiek commentaar, vaak gekruid met absurdistische humor, toen iedereen nog over bloemetjes en bijtjes lispelde. Vanaf 1964 opende hij nieuwe wegen in zijn meer persoonlijke teksten door de weergave van het complexe gevoelsleven van de mens, door gebruik te maken van beeldspraak, maar alsook van losse gedachten en invallen. Deze literaire techniek wordt wel ‘stream of consciousness’ genoemd: het noteren van een veelvoud aan indrukken die zich spontaan opdringen aan het bewustzijn. Dylans teksten, waaruit ook nogal eens een somber levensgevoel blijkt, onttrekken zich aldus vaak aan een eenvoudige omschrijving of uitleg. Zij kunnen op meerdere manieren worden geïnterpreteerd. Over sommige regels en zelfs hele liedjes breken kenners zich al jaren het hoofd. Dylan heeft zijn werk ooit kernachtig omschreven als "I am my words".
Vraag is dus: Een lezing over Bob Dylan …? Hoe begin je daar aan? ’s Mans leven en werk zijn te omvangrijk om te vatten in een momentopname en Dylanologen allerhande zouden als kraaien toekijken welke interpretatie afwijkt van een andere versie.
Via deze lezing erkent Johan Decroos de zinloosheid van zo’n poging, maar voegt hij er niettemin een invalshoek aan toe. Als je over Bob Dylan niets met zekerheid kan zeggen, lukt het misschien wel om de mensen te belichten waarover hij schrijft en zingt.
Kunnen we iets over Dylan leren door enkele personages in zijn oeuvre onder de loep te nemen? Woody Guthrie, Lenny Bruce, John Lennon? Blind Willie McTell, Sara Lownds en Rubin Carter? Helden, outlaws en muzes? Waarom en hoe bezingt Dylan hen?
Het zijn mensen, ze dragen maskers en zo worden ze mythes. Zoals Bob Dylan zelf.

Inkom: € 5 - betaling ter plaatse
Graag inschrijven via mail (Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.) en dit voor 15 maart