Kleine kinderen, kleine zorgen – grote kinderen grote zorgen. Het klinkt cliché, maar met het aanbreken van de puberteit hebben we het als ouders niet altijd gemakkelijk. Het voelt alsof we geen vat meer hebben op zoon- of dochterlief. Het lijkt erop dat de vrienden, de schermen, het verleggen van grenzen en de vrijheidsdrang tussen ons en onze kinderen in komt te staan. Maar is dat wel zo? Hoe belangrijk zijn we voor onze kinderen in de tienerjaren? Hoe kunnen we tot hen doordringen zonder de zeurende ouder te zijn? Hoe vermijden we dat onze kinderen de deur achter zich dichtgooien en wij verweesd achterblijven?