Een gezamenlijke plechtigheid om onze overledenen te herdenken
Eén keer per jaar worden nabestaanden uitgenodigd voor een gezamenlijke vrijzinnig humanistische herdenkingsplechtigheid. We staan stil bij de overleden dierbaren, en bij wat dit verlies heeft teweeggebracht in het leven. Tijdens dit symbolisch moment worden de overledenen herdacht en vinden de nabestaanden steun, in de herinneringen en bij elkaar. Zo is de herdenkingsplechtigheid een rustmoment, een stapsteen op de weg van rouw, op de weg naar de toekomst – een samenzijn rond leven en sterven.
Getuigenissen na een herdenking
Betje
Ik heb heel goed onthouden dat het verdriet van het verleden vermengd wordt met blije dingen van de toekomst. De boodschap die jullie meegeven dat het oké is om weer te genieten, zonder dat je daarom het verleden vergeet, is belangrijk. Ook het aandenken, het stenen hart, staat hier op de kast. Het zijn al die kleine dingen en rituelen samen, en de mooie muziek, die helpen verwerken. Ik zal de herdenkingsplechtigheid blijven bijwonen, om even stil te staan bij dierbaren, die de regen op hun huid niet meer voelen, die alles moeten missen omdat ze er niet meer zijn...
Vrijwilliger Jeannine
We waren al weken op voorhand druk in de weer om teksten te maken, gedichten en muziek bij elkaar te brengen, want…het moest goed zijn, en het moest vooral warm zijn, in dit herfstig jaargetijde.
Ik stond bij de deur en zag je binnenkomen, aarzelend, wat beduusd, met hartenpijn…Je zocht je weg en zag mij daar staan, en herkende mij van die andere dag, op die ándere plechtigheid. Je kwam naar mij toe en we grepen elkaars hand. Je ogen werden vochtig en ik voelde een warmte opstijgen naar de mijne. (Verdorie, ik moet straks nog voorlezen…) Na een paar ogenblikken konden wij ons allebei herpakken. Je vertelde dat het zo moeilijk was geweest, dat je zoveel moest vechten, dat het nooit over scheen te gaan. Dat de tijd zo traag ging, en het nu nog erger was, met de winter voor de deur. Dat je zo blij was dat je er vanavond weer bij was, en dat wij je zo goed begrepen…en dat je blij was dat je ons terug zag. Aarzelend zocht jij je een plaatsje in de zaal, keerde je nog eens om, en lachte naar mij.
Net op dat moment kwam iemand anders achter mij staan:"Nog eens bedankt voor je inspanning op die dag, ik denk er nog zo vaak aan terug". Ontroering, weer hetzelfde verhaal, met dezelfde klank, maar met andere woorden. Er kwamen er nog, en nog, telkens met dezelfde bron van verdriet en wij zouden trachten te helpen dit verdriet naar de zee te dragen.
De plechtigheid was sereen, mooi, aangrijpend. Sommigen waren heel stil en met een gebogen hoofd, anderen stilletjes geëmotioneerd. Bij de muziek zag ik bij enkelen een zachte glimlach.
De kaarsjes, bij iedereen een moment van intense spanning maar ook tevredenheid en opluchting: we waren ze met ons allen niet vergeten…
Bij de uitvaart en herdenking staan zowel de nabestaanden als de overledene centraal. De overledene wordt herdacht en de nabestaanden moeten het verlies van die persoon verwerken. Daarom moeten de nabestaanden de kans krijgen afscheid te nemen van die ene unieke persoon die is overleden. Dit kan hen helpen het overlijden een plaats te geven.
Consulent Mieke vertelt
De families van alle overledenen voor wie de huizenvandeMens Ieper en Kortrijk een vrijzinnige afscheidsplechtigheid hebben verzorgd, werden uitgenodigd op 25 november in VC Mozaïek te Kortrijk voor de jaarlijkse herdenkingsplechtigheid. Samen stonden we stil bij de dierbaren die we verloren hebben, dit jaar met als thema ‘water’.
Consulent Lieve vertelt
Weet je waarvan ik het op mijn heupen krijg? “Vrijzinnigen apen alles na. Geboorteplechtigheden zijn een flauw afkooksel van een doopsel, een lentefeest is een erbarmelijke eerste communie, en een herdenkingsplechtigheid, wie heeft daar nu behoefte aan?” Wel, laat het mij duidelijk zeggen: veel mensen! Echt waar. Wie afscheid moest nemen van zijn geliefde, lijdt, en dat lijden verdwijnt niet na 6 weken of 3 maanden. Rouw is een langdurig, moeizaam en grillig proces, een pad dat je vaak alleen bewandelt, en waarin je je soms graag ook geruggensteund voelt. Dit steuntje proberen wij te bieden. De erkenning dat je verdriet er nog steeds mag zijn, kan een troostend en helend effect hebben. Vanuit mijn ervaring als consulent durf ik zelfs beweren dat de herdenkingsplechtigheid misschien wel één van de meest zinvolle onderdelen van mijn werk is.
Foto's
Ga naar het fotoalbum door op onderstaande foto te klikken
