Skip to main content

De dood in kinderschoenen

Het artistiek-educatief project 'De Dood in Kinderschoenen' bestaat onder meer uit een tentoonstelling met foto's van kindergraven. Het werd bekroond met de provinciale Prijs voor Cultureel Erfgoed. 

Binnen de funeraire geschiedenis hebben kindergraven een eigen verhaal. Het is een aspect van ons funerair erfgoed dat tot nog toe weinig afzonderlijk werd onderzocht.

Kindergraven spreken

"Er wordt wel eens gezegd dat graven spreken. Dat geldt zeker voor kindergraven. Ze vormen versteende brailletekens waaruit een vergeten, verhaal van afscheid en rouw kan afgelezen worden. Gesacraliseerd en verwaarloosd, veronachtzaamd door onderzoekers en gekoesterd door ouders, bieden ze binnen de funeraire en maatschappelijke geschiedenis een uniek relaas. Ze zijn kleine getuigen van pijn en verdriet, verbondenheid en zingeving, troost en hoop, onverschilligheid en erkenning."

De context van rituelen en rouw

Dat huisvandeMens Brugge, samen met Feniks vzw dit project opstartte is niet toevallig: beide verzorgen dagdagelijks (afscheids)plechtigheden. Zij stelden vast dat de rouwcultuur vandaag minder verbonden is aan tradities en dat er meer ruimte is voor het personaliseren van rituelen. En dus inventariseerden ze de tradities die er zijn rond de dood van kinderen en plaatsten ze alles in een context. Ze richtten zich daarbij specifiek op kindergraven.

Er werd een boek uitgegeven, een tentoonstelling en studiedagen georganiseerd. De expositie is nog steeds gratis te ontlenen. Neem contact op met huisvandeMens Brugge voor meer info. 

Het project heeft een artistiek-educatieve waarde maar ook maatschappelijk brengt het iets teweeg: Het initiatief draagt er toe bij dat het verlies van een kind als thema meer bespreekbaar wordt. De dood is nog steeds een gevoelig thema en zeker de dood van kinderen.

"Met de dubbele tentoonstelling, twee studiedagen, een literaire slotavond, een boek en cd werd het funerair erfgoed bekeken vanuit verschillende oogpunten: het behoud van de kindergraven op zich en de sensibilisatie voor dat behoud. De focus werd gelegd op een specifiek onderdeel van het funerair erfgoed (kindergraven) dat niet alleen benaderd wordt vanuit een zuiver kunsthistorische visie (materiaalgebruik, stijl, kunstenaars, ...), maar ook vanuit het aspect hoe men omging/omgaat met de dood, en specifiek met de dood van kinderen. De samenwerking tussen een fotograaf, een kunstenaar en een onderzoekster staat model voor de aanpak van dergelijke erfgoedthema's. Met het honoreren van dit project met de Provinciale Prijs voor Cultureel Erfgoed wil het provinciebestuur speciale aandacht schenken aan en het belang onderstrepen van het funeraire erfgoed, dat vandaag vaak nog te veel verwaarloosd wordt."