Zelfbeschikkingsrecht vinden wij een fundamenteel gegeven, doch het betekent niet dat iedereen zomaar mag doen en laten wat hij wil. Als individu leven we in een gemeenschap. We zijn verantwoordelijk voor onze daden en proberen om zoveel mogelijk rekening te houden met de gevolgen van onze keuzes voor anderen en onze leefomgeving. We handelen vrij maar niet vrijblijvend, rekening houdend met de samenleving, de natuur en toekomstige generaties.

Zelfbeschikking en persoonlijke vrijheid

Ieder individu heeft zeggenschap heeft over zijn eigen lichaam en geest. Dit principe van zelfbeschikking maakt dat wij voor een aantal ethische thema’s van mening verschillen met andere levensbeschouwingen.

Vooral in medisch-ethische kwesties en gezinsaangelegenheden is dit meningsverschil duidelijk. Denk hierbij aan euthanasie, abortus, homohuwelijk, bewust ongehuwde moeders, rechten van transgenders, enz.

Het thema zelfbeschikking brengt ons tegelijk bij zingeving en levensvragen: er zijn belangrijke vragen waar het vrijzinnige humanisme geen pasklare antwoorden op kan en wil geven. Zingeving kent voor ons geen voorgeschreven regels of bovennatuurlijke oorsprong. Dit wordt door de mens zelf ingevuld. Wat zinvol of toelaatbaar is voor de één, is dat misschien niet voor de ander. Iedere situatie, iedere mens is uniek.