Wat gaat er om in mensen, van de eerste tot de laatste schreeuw? Wat betekent zelfbeschikking? Wat is leven met hart en ziel, met lijf en leden? Dit waren de slagzinnen in de oproep voor de poëziewedstrijd van het Levenshuis, getiteld ‘leven als lijfmotief’. Het LevensEinde InformatieForum (LEIF) West-Vlaanderen en het Centrum voor Geboorteregeling en Seksuele Opvoeding (CGSO) Brugge vormen samen het Levenshuis in Brugge, waar mensen met levensvragen, van vóór conceptie tot het levenseinde, terecht kunnen. Zij organiseerden de wedstrijd i.s.m. Curieus West-Vlaanderen, het Poëziecentrum en het huisvandeMens.

Maar liefst 681 gedichten werden ingezonden. Door jong en oud, vanuit Vlaanderen en vanuit Nederland. De schrijvers nemen je mee in een kantelmoment in hun leven, laten een glimp zien van hun gedachten rond iets dat hen raakte of vertrouwen je hun emoties toe. 46 gedichten werden gepubliceerd in een dichtbundel en bij de 11 winnende gedichten maakte Brugs kunstenaar Peter Jonckheere een gepersonaliseerd kunstwerk en een unieke poster met het gedicht. Hij ontwierp ook het wedstrijdbeeld.

De gedichten en de kunstwerken vormen samen een reizende tentoonstelling die nu halt houdt in Heuvelland. Van 1 tot en met 31 juli 2016 is de tentoonstelling te bezoeken in de bibliotheek Heuvelland, Schoolstraat 12A. Dit op woensdag van 13u30 tot 18u30, op vrijdag van 16u00 tot 20u00 en op zaterdag van 9u30 tot 12u00.

Met het project wil het Levenshuis zijn werking in de kijker zetten en de toeschouwer sensibiliseren en inspireren rond het thema zelfbeschikkingsrecht.

Dit project geniet de steun van de provincie West-Vlaanderen, de Nationale Loterij en deMens.nu. Info over het Levenshuis: www.levenshuis.be
De dichtbundel kost 10 euro en is verkrijgbaar op de tentoonstelling en bij Curieus West-Vlaanderen. Daarnaast is er een aanbod van postkaarten en affiches.

Kunst van Peter Jonckheere

Poëzie raakt kunst: het gevoel dat de gedichten opriepen was het uitgangspunt van Peter         Jonckheere. Niemand kan neutraal blijven bij zijn werk. Het grijpt je aan en kan tegelijk afstoten. Je beweegt je tussen lust en leed. Er spreekt hunkering uit - een lijfelijk verlangen - en legt meteen een kwetsbare eenzaamheid bloot. Zijn lichamen zet hij wulps neer in spontane energieke tekentrekken doorspat met vlugge kleurvegen. Hij toont een mens tussen engel en sater, getekend door een onvoorspelbaar lot. Peter Jonckheere wordt gedreven door een onstuitbaar spontaan tekentalent. De tactiele aantrekkingskracht van een oud blad papier, een reep karton met een vlek… het leidt automatisch tot een geïnspireerde tekening. En de tand des tijds wordt omgetoverd tot een artistieke meerwaarde.
Peter Jonckheere is in hart en nieren een humanist. Hij toont de mens als een energiek maar kwetsbaar wezen, ondeugend en gevoelig, aangeslagen maar … niet verslagen. Bij dit alles weet hij een gevoel van schoonheid op te roepen dat in de hedendaagse kunst nog te vaak taboe is. Wie zich voor zijn werk openstelt, zal merken dat de figuren in hun schamele en schaamteloze naaktheid ook een onmiskenbare sensualiteit uitstralen en dat zij door hem benaderd worden met een ingehouden tederheid. Tederheid die hem ook als mens kenmerkt.