In het najaar 2013 werden nagenoeg 2000 jongvolwassenen, mensen van 25 tot 35, geïnterviewd over hun toekomstwensen en toekomstverwachtingen, hun dromen en vrees. Het onderzoek gebeurde in samenwerking met de onderzoeksgroep TOR van de Vrije Universiteit Brussel en werd mede gefinancierd door de Stichting P&V. De levens van de hedendaagse jongvolwassenen laten in menig opzicht een nieuwe samenleving zien. Het is een postreligieuze generatie, met meer ongelovigen dan gelovigen, maar met een nieuwe en belangrijke religieuze groep. Een kwart van de gelovigen en een ruime meerderheid van de kerngelovigen is moslim. Het is ook een generatie van na de onderwijsexpansie. De meerderheid behaalt een diploma gelijk aan dat van de ouders. Gelijke onderwijskansen voor iedereen - onderwijsdemocratisering - betekent nu dat er ongeveer evenveel jongeren zijn die het onderwijsniveau van hun ouders overtreffen, die stijgen op de onderwijsladder, als er zijn die dat niveau niet evenaren of dalen. Over hun persoonlijke leven – hun werk, loopbaan, gezinsleven, woning, woonomgeving – zijn de leden van deze generatie (zeer) optimistisch. Dat staat in scherp contrast tot hun verwachtingen voor de samenleving. Daar verwachten zij steile neergang, zien zij alles van waarde (werkgelegenheid, werkzekerheid, veiligheid, milieu, sociale cohesie…) verloren gaan. In het boek worden de gevolgen van dat geloof in neergang, dat declinisme, grondig onderzocht. Prof. Elchardus beschrijft ook heel gedetailleerd de toekomstwensen van de hedendaagse jongvolwassenen, zowel wat betreft hun persoonlijke leven als wat betreft de organisatie van de samenleving. Hen werd ook gevraagd op wie of wat ze rekenen om die toekomstwensen te helpen verwezenlijken. Daaruit blijkt dat er tussen deze jongvolwassenen en de politiek sprake is van een dubbele vervreemding. Zij rekenen nog ternauwernood op de politiek om hen te helpen hun gewenste leven uit te bouwen. In een recent interview in De Standaard eindigde Mark Elchardus als volgt: ‘De Belgische jongeren liggen vast aan de ketenen van de angst. Ze willen de toekomst wel aanpakken. Dat vuur brandt, maar ze geloven niet meer in collectieve oplossingen, in de politiek. Dat vooruitzicht doet pijnlijk aan’.

Deze lezing wordt georganiseerd in samenwerking met Howest